Dur Meyletme!

Gelmeni istiyorum en basitinden. En rahat olan şekliyle. Anlat beni kalmasın hiçbir eksik. Sana güveniyorum, sende kendimi arıyorum. Olacak biliyorum. Sabırsızca bekliyorum. Gülümsüyorum, işte geliyor diyorum.
Sonra bir bakıyorum sen değilsin o, ya da getirdiğin ben değilim. Yine kayboluyorum.
Bekliyorum gün olur da gelirim diye.


Sonra bir bakmışım ki ben onda kaybolmuşum.
İçinde, derinde bir yerinde. Gülümsüyor bana yüksekçe bir yerde. Öne meylediyor, içimi korku kaplıyor. Ya giderse, ya düşerse… Elim de yetişmez ona taa buradan. Dur diyorum çığlık çığlığa çıkmıyor sesim bu muallakta.
Düşeceksin yüreğime, dur meyletme!...Kendin düşeceksin beni de düşürme. Yiteceğim sende. Korkuyorum bundan anlamıyor musun? Peki o zaman bak gözlerime. Senin için bu yaşlar. Değer biçmediğin kendin için. Değer biçmediğin sevgin için. Hiç göremeyeceğim gözlerin için...


Kasım-Aralık 2008 civarları / Gece yarısı...