Kaç bilinmezli bir denklemim acaba?... Kovalanmadığım halde kimden kaçıyorum?... Bana sen mi ağır geliyorsun, yoksa ben mi? Gel, sen bende kal, rahat et. Ama ben gitmeliyim benden… Sessiz bir veda busesi olup, yanağına usulca konup, son kez sana dokunup gitmeliyim benden…
Varlığım seni alakadar etmedi, amenna; yokluğum da etmeyecektir mutlaka. Neden o zaman bu veda? Kime ya da?... Sahip çık desem bana? Doğru ya, gerek yok buna… Gitmeliyim çünkü benden… Sahip çıkacağın bir ben yok ortada…
Sorarım sana, merak eder misin beni? Yokluğumda arar mı gözlerin bir derbederi? Aklına düşer mi, ne oldu, neden kayboldu bu deli? Çok uçtum yine değil mi? Sen beni… Sen beni… Sen beni merak etmezsin ki…
Bakmayın bana öyle. Bir derdim yok benim. Gözüme toz kaçtı, biraz da sancım var, o yüzden kıvranıyorum. Bildiğiniz, basit gaz sancısı. Kalbimde gaz var. Hava almış galiba, havasını almış… O yüzden bu sancı.
Ne diyordum?
Evet, sen! Soru işaretleri ardında saklanan kahraman!
Umursamıyorsun seni ne kadar çok sevdiğimi değil mi? Aklına hiç düşmüyor değil mi sözlerim, gözlerim… Senin, benim gibi hiç iştahın kaçmıyor değil mi? Sebepsizce miden bulanmıyor, gözlerin dalmıyor ve gözlerin dolmuyor… Geceleri yatakta saatlerce düşündüğün, uğruna gözyaşı döktüğün biri ve uyku nedir bilmediğin zamanların yok… Canın ne kadar acırsa acısın seni iyi zannetsin diye uğraştığın, üzülmesini istemediğin biri yok… Hele ki saatlerce ağlaya ağlaya, titreye titreye, mide ağrısından kıvrana kıvrana donuk bakışlarla adını sayıkladığın biri yok… Olmayacağını bile bile yeşermesini beklediğin bir umudun yok…
Aman, olmasın. Kendimden biliyorum ben, olmasın. Tarif edilmez acılar yaşamanı istemem. Ben… Ben kıyamam sana. Ölürüm…
İşte bunlar yüzünden gitmeliyim ben benden. Eğer bir gün gelip de beni bulamazsan, sorabilirsin beni… Seni nasıl sevdiğimi…
Varlığım seni alakadar etmedi, amenna; yokluğum da etmeyecektir mutlaka. Neden o zaman bu veda? Kime ya da?... Sahip çık desem bana? Doğru ya, gerek yok buna… Gitmeliyim çünkü benden… Sahip çıkacağın bir ben yok ortada…
Sorarım sana, merak eder misin beni? Yokluğumda arar mı gözlerin bir derbederi? Aklına düşer mi, ne oldu, neden kayboldu bu deli? Çok uçtum yine değil mi? Sen beni… Sen beni… Sen beni merak etmezsin ki…
Bakmayın bana öyle. Bir derdim yok benim. Gözüme toz kaçtı, biraz da sancım var, o yüzden kıvranıyorum. Bildiğiniz, basit gaz sancısı. Kalbimde gaz var. Hava almış galiba, havasını almış… O yüzden bu sancı.
Ne diyordum?
Evet, sen! Soru işaretleri ardında saklanan kahraman!
Umursamıyorsun seni ne kadar çok sevdiğimi değil mi? Aklına hiç düşmüyor değil mi sözlerim, gözlerim… Senin, benim gibi hiç iştahın kaçmıyor değil mi? Sebepsizce miden bulanmıyor, gözlerin dalmıyor ve gözlerin dolmuyor… Geceleri yatakta saatlerce düşündüğün, uğruna gözyaşı döktüğün biri ve uyku nedir bilmediğin zamanların yok… Canın ne kadar acırsa acısın seni iyi zannetsin diye uğraştığın, üzülmesini istemediğin biri yok… Hele ki saatlerce ağlaya ağlaya, titreye titreye, mide ağrısından kıvrana kıvrana donuk bakışlarla adını sayıkladığın biri yok… Olmayacağını bile bile yeşermesini beklediğin bir umudun yok…
Aman, olmasın. Kendimden biliyorum ben, olmasın. Tarif edilmez acılar yaşamanı istemem. Ben… Ben kıyamam sana. Ölürüm…
İşte bunlar yüzünden gitmeliyim ben benden. Eğer bir gün gelip de beni bulamazsan, sorabilirsin beni… Seni nasıl sevdiğimi…
Şimdi yolculuk vakti…
20.04.2009 / 19:50
0 yorum:
Yorum Gönder