Boğaz'a Nazır Ben

Naneli sakızım var şimdi ağzımda
Karşımda bir boğaz manzarası ki sorma!


Bugün dinginim.
Ama gemiler pek de öyle değiller, aceleleri var belli... Hiçbiri benim gibi sessiz sedasız bir köşeye çekilmiş değil, hızlı hızlı ilerlemekteler...


Bugün dinginim.
Ama insanlar pek de öyle değil, belli... Ben ruhsuzca otururken bankta, yanımdaki kız, kızdı erkek arkadaşına ve başladı ağlamaya. Kalktı, banktan gidiyordu, çocuk yetişti kıza, sarıldı sonra. Kız da affetti galiba...


Bugün dinginim.
Ama parkta oynayan kız pek de öyle değil, belli... Oyuncak bebeğini koymuş salıncağa, bir güzel sallıyor heyecanla...


Bugün dinginim.
Ama şuradaki ambulans pek de öyle değil, belli... Basıyor sirene kızgınlığını haykırırcasına, kim bilir ne halde içindeki hasta...


Bugün dinginim.
Ama önümdeki dalgalar pek de öyle değil, belli... İçindekileri kusarcasına çarpıyor kayalara. Bir derdi var belli. Soruyorum denize, belki bana anlatırsa diye. Ben derdini dinlemeyi beklerken sitem ediyor bana. E aslında haklı da! "Senin için bu kadar doluyken bir de benimkileri ne yapacaksın?" diyor. Halbuki benim içimde ne varsa!... "İtiraf edeceksin" diyor, "ama bir zaman sonra..." Susuyorum, cevap vermiyorum. Denizin bunları nasıl anladığına şaşırıyorum...


Bugünkü dinginliğimi bir kenara bırakıyorum.
İçimi yine bir heyecan kaplıyor. Biliyorum, bu heyecanı daha önce hiç tatmadım. İçimi kıpır kıpır yapan, iştahımı kaçıran bu heyecandan şikayetçi değilim. Adını bilmiyorum ama sebebi belli galiba. Sorgulamıyorum o zaman...

Kapatıyorum gözlerimi, düşünüyorum yine o gülüşleri...

03.12.2008 / İkindi vakitleri...