Ölmek İstiyordu...

Yüreğinin taa derinliklerine indi acısı...Nerede olduğundan haberi yoktu. Almış başını gidiyordu... Düşüncelere dalmıştı, sanki bir kar tanesiydi savruluyordu...
Yapabileceğinden emindi... Bıraksaydı kendisini... Derin sulara anında gömülüverirdi... Yapabilirdi biliyordu. Yüreğine söz geçirememişti ancak, aklına geçirebilirdi... Sessiz sedasız kaybolabilirdi ortalıktan... Bu acı ona daha fazla zarar verecekse belki de ne mantıklısı buydu... Sevdiğini sevmek istemiyordu artık, onu düşünmek dahi istemiyordu... Onun sevgisi ona ağır geliyordu... Yüreği incinmişti... Aslında bir bakıma sevip de sevilememenin ızdırabını yaşıyordu... Gözlerinden akan yaşlar, yüreğindeki ateşi söndüreceğine daha da bir körüklüyordu o... Böyle mi olmak zorundaydı? En sonunda yalnız mı kalacaktı? Sevilmeyi hiç mi hak etmedi? Acaba gerçekten hiç mi sevilmedi? Acı çekiyordu işte acı acı acıııı! Kanıyordu o yürek... Tarif edilemez bir acıyla yanıp kavruluyordu...


Ölmek istiyordu... Ölmek istiyorum... Ölmek istiyordu... Ölmek istiyorum...


Hiç tereddüt etmedi, kalktı ayağa ve bıraktı kendini sulara... Bıraktı kendini sulara... Bırakacağım kendimi sulara... Arkasından onun için söylenenlerin hiçbir önemi yoktu artık...


Yüreğinin acısı gömüldü sulara
Tek başına gitti uzaklara
Yaşayacağı güzel günlere aldırmadan
Çekip gitti buralardan...


Sevginin ayazında tek başına çok üşüdü... Kaldıramadı bu yükü... Örnek mi alınmalı, ders mi çıkarılmalı?

Bilemedim ki şimdi...

20.05.2008 / 07:22