Sana Dair - 2

Seni düşündüm düşündüm, sonra düşündüklerimi fısıldadım kalemime. Aramızda kalacağını sanmıştım. Ama aldattı kalemim beni, anlattı kağıda hepsini. Öğrenmeni istedim ilk başta. Ama sonra… Ama sonra düşününce korktum. Hem de çok. Seni bu kadar çok sevmeme karşı, olur da çok küçük bir ihtimal sen beni seversin de ben seni mutlu edemem diye çok korktum, korkuyorum. Bu korkuyla umudumu kaybettim. Sevmeye, sevilmeye tedirgin oldum…


Seni mutluluğa o kadar layık gördüm ki…
Elimden gelse canımı veririm, sadece mutlu ol diye… İçim acıdı senin canının sıkkın olduğunu duyduğumda… Ne yapabilirim diye düşündüm. Ama sonra bir de baktım ki ben sana çok uzağım. Elimi uzatamam, uzatsam da dokunamam, dokunsam da bu kişi ben olamam… İstemezsin beni bilirim… İstemezsin beni bilirim... İstemezsin beni çook iyi bilirim... Sana hak da veririm. Ama sen de bana izin ver seni seveyim…


-Gözlerimden akan yaşlara mani olmak ne mümkün...-


Seni çok özlüyorum. Özledikçe daha çok seviyorum.
Seni çok seviyorum. Sevdikçe daha çok özlüyorum.


Sen, ben ağlarken yüreğime düşen, yüzümdeki gülümsemeye değen, gözümdeki yaşa bulanan gökkuşağımsın.
Sen, farkında olmadan beni benden alan, arayıp da bulamadığım, bulup da ulaşamadığımsın.


İçimdeki sen bilinmezine düştüm, boğuluyorum
Belki elimi tutar da beni kendine çekersin, bekliyorum
Gözümdeki yaşı silmesen de olur
Zaten elinin bana değmesinden korkuyorum.

-Nefes almam güçleşir...-


İçimdeki sen… İçime işleyen… Ulaşamadığım… Sevmekten korkmadığım… Ne yaptığımın farkında olmadığım… Uzaktan baktığım… İçime sakladığım… Nefesimi tuttuğum… Tutup da seni salmadığım… Hayalime sardığım… Sarıp da sarmaladığım… Samimiyetine hasret kaldığım… Seni ne çok sevdiğimi, inan ben de anlamadım…


21.12.2008 / 16:37